Ψυχολογικά Μυστικά

Φιλανθρωπία: Ανάγκη ή πρόφαση  Δρ Ευστράτιος Παπάνης Η φιλανθρωπία παγκοσμίως αποτελεί έναν νευραλγικό τομέα, που περιλαμβάνει περισσότερους από 250.000 φορείς και διαχειρίζεται κεφαλαία, που ξεπερνούν τα 1,5 τρισεκατομμύρια δολάρια. (Paul Vallely, The Guardian, 8/9/2020)  Οι πλούσιοι και οι ισχυροί, οι οποίοι μεταβιβάζουν τεράστια ποσά για σκοπούς, που οι ίδιοι επιλέγουν (παιδεία, υπηρεσίες υγείας, τεχνολογία, καινοτομία κλπ), συνήθως θέτουν τους δικούς τους όρους και πιέζουν τις κυβερνήσεις, ώστε να αποδεχτούν ή να ιεραρχήσουν διαφορετικά πολιτικές, που τελικά    εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα. Παράλληλα, δίνουν έμφαση σε τομείς που ίσως δεν αποτελούν την πρώτη προτεραιότητα των επωφελούμενων ή των χωρών, που εισπράττουν τις υπηρεσίες της αγαθοεργίας.  Σε ευνομούμενα κράτη τα έσοδα από τη φορολόγηση των πολιτών διοχετεύονται με εναργείς διαδικασίες στην πρόνοια και στην ανάπτυξη, έτσι ώστε σπάνια να υπάρχει ανάγκη για ισχυρές ιδιωτικές πρωτοβουλίες στον τομέα της φιλανθρωπίας. Ο

Η Ψυχολογία με λόγια απλά Οι ανάξιοι εκλέγονται και διορίζονται από άλλους ανάξιους, έτσι ώστε να εδραιωθεί και να δικαιολογηθεί η θέση των πρώτων και να διαιωνιστεί η καπηλεία μέσω των δεύτερων. Διότι οι δίκαιοι και οι ακέραιοι ποτέ δεν θα τοποθετούσαν ανδρείκελα στις θέσεις, παρά μόνο αν είχαν τραγικά απατηθεί ή αν είχαν υπολογίσει λάθος, εξαιτίας της έλλειψης αντικειμενικών δεδομένων.  Τα συμβούλια, τα εκλεκτορικά, οι πολιτευτές και οι υπόλοιπες κουστωδίες συνωμοτών, με το πρόσχημα των δημοκρατικά συγκροτημένων σωμάτων ή διαδικασιών, διαγωνίζονται όχι για το ποιος θα ψηφίσει τον ικανότερο, αλλά κυρίως για το ποιος από τους είλωτες και τα φερέφωνα τους θα επικρατήσει.  Όσο για οποιαδήποτε επιλογή προαπαιτείται η θητεία σε κομματικούς, πανεπιστημιακούς, συντεχνιακούς μηχανισμούς, ώστε να εμποτιστεί το αποτέλεσμα από την προϋπάρχουσα και εγκαθιδρυμένη φαυλότητα, όποια νέα πρόσωπα κι αν αναδειχθούν, δεν θα είναι παρά προσωπεία και εκφάνσεις της στυγνής απολυταρχίας και των πραιτωρίων τω