Ψυχολογικά Μυστικά

Τα αναιμικά φεγγάρια των ξεχασμένων και ασήμαντων πραγμάτων Δρ Ευστράτιος  Παπάνης https://psichologiagr.com Τις χειμωνιάτικες νύχτες, που καταδιώκει η ερημιά τις μορφές, τα συναισθήματα, την παρουσία, όλα στους δρόμους και στο νου ακινητούν, καθώς ανατέλλουν τα παγωμένα, αναιμικά φεγγάρια των ασήμαντων και ξεχασμένων πραγμάτων. Πλαγιαστά, τρεμάμενα, χλωμά, καντήλια που ψυχορραγούν για λίγο λάδι, ανελέητα κατοπτρίζουν στον ουρανό, τις σκιές όσων αμνημόνευτα και άδοξα εξαφανίστηκαν από τη σκέψη. Πρόσωπα φευγαλέα και διάττοντες άνθρωποι, που εξακοντίστηκαν από τη ζωή, σαν ασήμαντη λεπτομέρεια, λησμονημένα λόγια στον θεατρικό μας οίστρο, σκηνικά, που μάταια περίμεναν να εκτυλιχθεί η δράση και η ποίηση της ύπαρξης μας. Κομματάκια του εαυτού σκορπισμένα και ασύνδετα, που δεν καταδεχτήκαμε, που αφύλακτα τα παραδώσαμε στο χρόνο, τα ασημώνει η φθισική Σελήνη και τα σκορπίζει σαν στίχους στο στερέωμα: Ένας να συντροφεύσει τον Ωρίωνα και άλλος να γίνει μελωδία μυστική στην Κασσιόπη. Και η πιο τα

Δρ Ευστράτιος Παπάνης https://psichologiagr.com Πεπλανημένοι όσοι θεωρούν πως οι θεσμοί, οι νόμοι, οι αξίες, οι κανονισμοί, η αντιπροσωπευτική (και όχι η άμεση) δημοκρατία, η εξουσία και τα έθιμα διαφυλάττουν τη συνοχή και την ταυτότητα της κοινωνίας. Σε κράτη, όπου η ανομία και η διαφθορά μεταδίδεται από γενιά σε γενιά μέσω της μίμησης, της διδασκαλίας, της παράδοσης, του νεποτισμού και της συμβουλευτικής παρότρυνσης (πρέπει να έχεις γνωστό για να πετύχεις, ο άνθρωπος για τον άνθρωπο είναι λύκος, θείοι στα μεθοκόρωνα, άρπαξε να φας και κλέψε να έχεις), όλα τα παραπάνω έχουν διαβρωθεί, ώστε να στεγάζουν αχρεωστήτως τους ημιμαθείς και να χρησιμεύουν ως κρησφύγετα ή λημέρια των ηλιθίων, των πανούργων και των αδιστάκτων. Γιατί οι ίδιοι οι θεσμοί κατακλύζονται από την εισδοχή ακραίων και ανάλγητων ανθρώπων, που στελεχώνουν ετσιθελικά τις δομές και τρομοκρατούν με πρωτόκολλα, με ψηφοφορίες αφελών ή αγελαίων, με αρμοδιότητες, με πολυνομία, με αμφισημία και με άκαμπτες ιεραρχίες τους αμφισβητ

Δρ Ευστράτιος Παπάνης https://psichologiagr.com Ας ζήσουμε στο τώρα και στο εδώ, ας αδράξουμε τη στιγμή, αξιοποιώντας το μοναδικό χειροπιαστό μερτικό, που ορίζουμε στο χρόνο και στο χώρο. Ας συμφιλιωθούμε με το παρελθόν και πεισματικά ας μην ενδώσουμε στους όρους, όσων ακαθόριστα πλησιάζουν. .. Κι όταν το κάνουμε, θα περάσει ο βίος σαν αστραπή, κλεμμένος από του σήμερα τις μέριμνες και από του παρόντος τις αποσπασματικές τις σκέψεις μολεμένος..έτσι που την ώρα του απολογισμού ξέπνοοι να νιώσουμε δική μας επιλογή πως αυτός δεν ήταν. Κι έπειτα θα περάσει κι αυτό.. όπου να είναι θα έρθει το Σάββατο, το καλοκαίρι, το νέο έτος… Λες και κρύβεται στην προσμονή η έκπληξη της αλλαγής και αναίμακτα της μέρας η θυσία τα λάθη μας θα εξαργυρώσει. Σύμμαχος ο χρόνος και με το θάνατο και τη ζωή με αυταπάτες και με ψευδαισθήσεις των ρολογιών τους χτύπους υπονομεύει.. Κι όμως δεν θα λογοδοτήσουμε για τον αέρα, που αναπνεύσαμε κι έμοιαζε με γιορτή ούτε για τους αγώνες και το ξόρκισμα της ήττας θα κριθούμ

   Δρ Ευστράτιος Παπάνης https://psichologiagr.com Κάθε φορά που οι βασικές ανάγκες των παιδιών για ασφάλεια, στέγαση, ιατρική περίθαλψη, σίτιση, υγιεινή, ένδυση, φροντίδα, στοργή, προγραμματισμό της καθημερινότητας, εκπαίδευση, παιχνίδι, σεβασμό, εξάσκηση της υπευθυνότητας, κοινωνικοποίηση, καλλιέργεια των δεξιοτήτων του δεν καλύπτονται είτε εξαιτίας των οικονομικών συνθηκών είτε λόγω προβλημάτων των οικογενειακών δυναμικών ή της προσωπικότητας των γονέων, οι πιθανότητες παρέκκλισης αυξάνονται. Κάθε παιδί που θα χρειαστεί να διαπραγματευτεί την αγάπη και την αξία του ή θα πρέπει να αποδείξει κάτι για να τα κερδίσει, αποκτά συναισθηματικό έλλειμα με άμεσες συνέπειες για την αυτοεκτίμηση και την διαμόρφωση της προσωπικότητας του. Όταν το σύστημα δεν του παρέχει την αναγνώριση της μοναδικότητας του και τη σαφή δυνατότητα να ανελιχθεί, το σπρώχνει να αναζητήσει την ταυτότητα σε αλλότριες παρέες ή ομάδες, που θα στεγάσουν και θα εκμεταλλευθούν την τάση του να αφοσιωθεί και να υπακούσει Σε

Όσο εξοικειώνεσαι με το θάνατο, τόσο λιγότερο αντέχεις την καθημερινότητα. Κι όμως, αν οι άνθρωποι δεν χάνονταν, το κακό θα γινόταν αθάνατο στην οικουμένη. Επειδή κάθε ψυχή, όταν το σώμα εγκαταλείπει, το ζύγι της αγάπης μόνο παίρνει μαζί της, και πίσω στη γη αφήνει τα άσχημα όλα και τα ασήμαντα. Μα κυρίως γιατί, όταν εκλείπουν του χρόνου οι αυταπάτες, η ύβρις θεριεύει στους λογισμούς και στις καρδιές η έπαρση παντοτινή μοιάζει. Δρ Ευστράτιος Παπάνης https://psichologiagr.com Πολυχώρος Συμβουλευτικής Συμβουλευτικές Υπηρεσίες Ατομικές συνεδρίες και συμβουλευτικές παρεμβάσεις για θέματα τροποποίησης συμπεριφοράς, ζητήματα ψυχικής υγείας και αιτήματα αναδόμησης δεξιοτήτων.  Προκαλέστε και διαχειριστείτε την αλλαγή στη ζωή σας.  Παραδείσου 5, Αγία Παρασκευή Αττικής Διαδικτυακά για όλη την Ελλάδα και Κύπρο Κάντε κράτηση για διά ζώσης ή διαδικτυακό ραντεβού στο σύνδεσμο:  https://forms.gle/kTgYCb8gyUrdS6sk8 Υπεύθυνος: Δρ Ευστράτιος Παπάνης email: polyhoros@polyhoros.net Τηλ. 6980541390

Ευστράτιος Παπάνης https://psichologiagr.com Σαν νιώσουν τα νέφη πως επαναστατημένες ψυχές πολιορκούν τις πόρτες των παραδείσων, στήνουν εξέδρες ουράνιες και αναβαθμίδες αιθέριες με την Άναρχη ουσία πιο γρήγορα να τις ενώσουν. Κι εκείνες μια υπόσχεση δίνουν, λίγο πριν την κλίμακα ανέβουν πως με τη γη ετούτη οι λογαριασμοί τους δεν τελείωσαν, όσο υπάρχουν άνθρωποι και τόποι λατρεμένοι. Κι αν κάποτε κοιτάτε ψηλά και αινιγματικά τα σύννεφα σας φαίνονται, είναι γιατί εκείνοι, που σας καθόρισαν, αναπλάθουν τα σχήματα της αγάπης τους και τις νοηματοδοτήσεις της ύπαρξης σας. Πολυχώρος Συμβουλευτικής Συμβουλευτικές Υπηρεσίες Ατομικές συνεδρίες και συμβουλευτικές παρεμβάσεις για θέματα τροποποίησης συμπεριφοράς, ζητήματα ψυχικής υγείας και αιτήματα αναδόμησης δεξιοτήτων.  Προκαλέστε και διαχειριστείτε την αλλαγή στη ζωή σας.  Παραδείσου 5, Αγία Παρασκευή Αττικής Διαδικτυακά για όλη την Ελλάδα και Κύπρο Κάντε κράτηση για διά ζώσης ή διαδικτυακό ραντεβού στο σύνδεσμο:  https://forms.gle/kTgYCb8gy

Χριστούγεννα 1984 Ευστράτιος Παπάνης https://psichologiagr.com Στα χρόνια εκείνα τα παλιά τα Χριστούγεννα στα χωριά έλαμπαν από τις δεήσεις της ψυχής και λιγότερο από τους στολισμούς και από τη φωτοχυσία. Απέριττα σαν φάτνη, λίγο πιο γιορτινά από καθημερινότητα, αθέατα αλλά εκστατικά, σαν προσευχές τρεμάμενες, που μόνο ένα δάκρυ καυτό μαρτυρούσε την ουράνια πορεία τους προς το παιδίον το νέον, τον προ αιώνων Θεόν. Κάποιο δεντράκι στολισμένο μέσα στην παγωνιά των δρόμων, χνωτισμένοι ατμοί, που προσκαλούσαν το πολυπόθητο χιόνι, ματιές κλεφτές στα παράθυρα των σπιτιών με τις μυρωδιές και την προσμονή της γέννησης ενός Θεανθρώπου, τόσο οικείου και γνώριμου, όσο τα σκιρτήματα και οι καημοί των απλών ανθρώπων. Δεν ξέραμε τότε πως αυτός ήταν ο Παράδεισος, γιατί οι Θείοι Κήποι αποκάλυπταν το κάλλος τους μόνο τη στιγμή, που τους είχαμε οριστικά χάσει. Ήταν όμως η απώλεια γεμάτη απορία και απόγνωση, γιατί ποτέ δεν ακούστηκε το «πληθύνων πληθυνώ τα λύπας σου και τον στεναγμόν σου» και το «επικατά