Θεσσαλικός κάμπος
Δρ Ευστράτιος Παπάνης Η Ψυχολογία με λόγια απλά Βρρέθηκε ο ουρανός τα σκοτεινά τα ύψη και κατέβηκε βλοσυρός με τα σύννεφα και με τη σιγανή βροχή, με τη μελαγχολία τη δεσποτική και τον αέρα να φιλήσει το θεσσαλικό τον κάμπο. Στη μικρή κωμόπολη οι άνθρωποι νωρίς μάζεψαν τις έγνοιες τους στα φωτισμένα σπίτια και οι δρόμοι έρημοι αντήχησαν τη σιωπή που κατευνάζει και τη μνήμη του αφανέρωτου διαβάτη. Γιατί, όσοι τα μάτια της ψυχής ξεκλείδωτα έχουν, ξέρουν πως σε κάθε μέρος δεν είναι οι κάτοικοι οι τωρινοί μόνο, που τη γη ζωντανεύουν, αλλά και όσοι κάποτε περπάτησαν εκεί, περαστικοί ή πια πεθαμένοι. Κι έτσι στην ακινησία του τοπίου και στα θροΐσματα και στους τοίχους μπορεί κανείς να ζαλιστεί και να μεθύσει απ’ τις φευγαλέες, ξαφνικές σκιές, τις φωνές τις σβησμένες που προσκαλούν ή προειδοποιούν και τους λεηλατημένους, ανήκεστους καημούς. Εκείνους, που παίδεψαν τις βασανισμένες καρδιές κι ανέστιοι σέρνονται μια στο χώμα, μια στο νυχτερινό κυκλάμινο και μια στον αναπάντεχο στεναγμό του βρέφ