Ψυχολογικά Μυστικά

  Δρ Ευστράτιος Παπάνης  Η Ψυχολογία με λόγια απλά Η πιο θεσπέσια ομορφιά την παρακμή ενδύεται, τη φθίση και την ασχήμια, περιμένοντας -πολύτιμος λίθος δυσεύρετος μέσα στο τέλμα- να σκάψεις με τα νύχια σου βαθιά να την ανακαλύψεις. Σα γίνεις ικανός τον κονιορτό των ανθρώπων, τα αμετακίνητα πετρώματα της αδιαλλαξίας, και της ζωής τις λαίλαπες με πείσμα και διεισδυτικότητα από πάνω της να καθαρίσεις, τα μάτια σου έναν κόσμο γιορτινό θα μάθουν να ξεχωρίζουν. Μα απειλητικό για εκείνους, που συνήθισαν με το φαντασμαγορικό και τις άκοπες βεβαιότητες να ξεγελιούνται. Η ομορφιά χλευάζει όσους, μέσα από τους συνωστισμούς και από τα εφήμερα, πασχίζουν να την αντλήσουν. Νησί απροσπέλαστο για τους πολλούς, αχαρτογράφητο και μυστικό, στις αφηγήσεις και στην αχνή ποίηση της ψυχής σου καρτερεί, παραλλάσσεται, μεταμορφώνεται, αδημονεί, πληγώνεται, θρηνεί, σε καλεί να την υποψιαστείς, ώστε να τη γνωρίσεις. Κι ανθίζει, αν τις πληγές σου τις πνευματικές, σαν σε θυσιαστήριο της προσφέρεις. Τους εκλεκτούς

Μικρά κείμενα  Ευστράτιος Παπάνης papanis@papanis.com Έρωτας   Τόσο αιώνιο θέλησα να κάνω τον έρωτα μας, που τον έκρυψα μέσα στο θάνατο: Επειδή μόνο εκείνος  μπορεί στην ανυπαρξία να φυλάξει το άπειρο των τρόπων, που σε αγαπώ.  Αντίστροφα όνειρα   Αν έπιαναν οι ευχές και γίνονταν τα όνειρα μια μόνιμη και αδιαμφισβήτητη αλήθεια.. Δίχως το χρόνο, πέρα από τόπους, χωρίς αιτίες, λογική και αποτελέσματα.  Εκεί στις χώρες τις απροσδιόριστες, που περιδιαβαίνει σαν τυχοδιώκτης ο εγκέφαλος, όταν μας πείθει ότι κοιμάται.  Στα μέρη, που εμποτίζεται με την ελευθερια ως πνεύμα.  Άυλος, ασύνορος, αδέσμευτος επαίτης της μαγείας και του απρόσμενου υπόδουλος.  Κι ας ήταν η καθημερινότητα μια διάσταση, που θα μας κυρίευε μόνο μέσα στον ύπνο:  Περιορισμένη, φτωχή, δογματική, προβλέψιμη γεμάτη πλήξη.  Μα τόσο ασφαλής και με οικείες κανονικότητες ερμηνευμένη.  Γιατί σε εφιάλτες γρήγορα τα όνειρα μετατρέπονται, αν ο λήθαργος καταβάλει την ψυχή μας.  Ενηλικίωση   Πόσο σαν μικρά παιδιά φέροντα

  Δρ Ευστράτιος Παπάνης  Η Ψυχολογία με λόγια απλά Κάθε φορά, που ήθελε ο Θεός να ελαφρώσει τους ανθρώπους, ξεχνούσε τα σοβαρά και τα ασήκωτα και έπεμπε τα πιο πορφυρά δειλινά, εκείνα που συνωμοτούν με τους καημούς και τους έρωτες, να προβάλλουν ανάμεσα στις πιο άσχημες και γερασμένες πολυκατοικίες, σε συνοικίες που χτίστηκαν από γκρίζο και κατάθλιψη. Χωρίς ενδοιασμούς και κανόνες επέτρεπε στην ζωηρή, ανήθικη τύχη να ενδώσει στους πιο αδιάφορους και ανάξιους από την οικουμένη Του. Άφηνε τα χρώματα να ελευθερώσουν τη μυρωδιά τους, βασιλικός για το πράσινο, κρίνος για το λευκό, κυκλάμινο για το ροζ και έβενος για το μαύρο. Μπέρδευε τις αντιθέσεις και τα συναισθήματα αναμεταξύ τους, την αγάπη με τον οίκτο, τη θλίψη με την αναστάτωση, το πένθος με τον ενθουσιασμό, τη μάζα με το κενό, τη βαρύτητα με τον πόθο, τον πόλεμο με την αλλαγή, την έμπνευση με την ανία. Μα πιο πολύ διασκέδαζε, όταν οι επαίτες της σαγήνης και του κάλλους, συναντούσαν την πιο ατόφια και αγνή ομορφιά σε κορίτσια θαμμένα