Ψυχολογικά Μυστικά

Τα αναιμικά φεγγάρια των ξεχασμένων και ασήμαντων πραγμάτων Δρ Ευστράτιος  Παπάνης https://psichologiagr.com Τις χειμωνιάτικες νύχτες, που καταδιώκει η ερημιά τις μορφές, τα συναισθήματα, την παρουσία, όλα στους δρόμους και στο νου ακινητούν, καθώς ανατέλλουν τα παγωμένα, αναιμικά φεγγάρια των ασήμαντων και ξεχασμένων πραγμάτων. Πλαγιαστά, τρεμάμενα, χλωμά, καντήλια που ψυχορραγούν για λίγο λάδι, ανελέητα κατοπτρίζουν στον ουρανό, τις σκιές όσων αμνημόνευτα και άδοξα εξαφανίστηκαν από τη σκέψη. Πρόσωπα φευγαλέα και διάττοντες άνθρωποι, που εξακοντίστηκαν από τη ζωή, σαν ασήμαντη λεπτομέρεια, λησμονημένα λόγια στον θεατρικό μας οίστρο, σκηνικά, που μάταια περίμεναν να εκτυλιχθεί η δράση και η ποίηση της ύπαρξης μας. Κομματάκια του εαυτού σκορπισμένα και ασύνδετα, που δεν καταδεχτήκαμε, που αφύλακτα τα παραδώσαμε στο χρόνο, τα ασημώνει η φθισική Σελήνη και τα σκορπίζει σαν στίχους στο στερέωμα: Ένας να συντροφεύσει τον Ωρίωνα και άλλος να γίνει μελωδία μυστική στην Κασσιόπη. Και η πιο τα

Δρ Ευστράτιος Παπάνης https://psichologiagr.com Πεπλανημένοι όσοι θεωρούν πως οι θεσμοί, οι νόμοι, οι αξίες, οι κανονισμοί, η αντιπροσωπευτική (και όχι η άμεση) δημοκρατία, η εξουσία και τα έθιμα διαφυλάττουν τη συνοχή και την ταυτότητα της κοινωνίας. Σε κράτη, όπου η ανομία και η διαφθορά μεταδίδεται από γενιά σε γενιά μέσω της μίμησης, της διδασκαλίας, της παράδοσης, του νεποτισμού και της συμβουλευτικής παρότρυνσης (πρέπει να έχεις γνωστό για να πετύχεις, ο άνθρωπος για τον άνθρωπο είναι λύκος, θείοι στα μεθοκόρωνα, άρπαξε να φας και κλέψε να έχεις), όλα τα παραπάνω έχουν διαβρωθεί, ώστε να στεγάζουν αχρεωστήτως τους ημιμαθείς και να χρησιμεύουν ως κρησφύγετα ή λημέρια των ηλιθίων, των πανούργων και των αδιστάκτων. Γιατί οι ίδιοι οι θεσμοί κατακλύζονται από την εισδοχή ακραίων και ανάλγητων ανθρώπων, που στελεχώνουν ετσιθελικά τις δομές και τρομοκρατούν με πρωτόκολλα, με ψηφοφορίες αφελών ή αγελαίων, με αρμοδιότητες, με πολυνομία, με αμφισημία και με άκαμπτες ιεραρχίες τους αμφισβητ

Δρ Ευστράτιος Παπάνης https://psichologiagr.com Ας ζήσουμε στο τώρα και στο εδώ, ας αδράξουμε τη στιγμή, αξιοποιώντας το μοναδικό χειροπιαστό μερτικό, που ορίζουμε στο χρόνο και στο χώρο. Ας συμφιλιωθούμε με το παρελθόν και πεισματικά ας μην ενδώσουμε στους όρους, όσων ακαθόριστα πλησιάζουν. .. Κι όταν το κάνουμε, θα περάσει ο βίος σαν αστραπή, κλεμμένος από του σήμερα τις μέριμνες και από του παρόντος τις αποσπασματικές τις σκέψεις μολεμένος..έτσι που την ώρα του απολογισμού ξέπνοοι να νιώσουμε δική μας επιλογή πως αυτός δεν ήταν. Κι έπειτα θα περάσει κι αυτό.. όπου να είναι θα έρθει το Σάββατο, το καλοκαίρι, το νέο έτος… Λες και κρύβεται στην προσμονή η έκπληξη της αλλαγής και αναίμακτα της μέρας η θυσία τα λάθη μας θα εξαργυρώσει. Σύμμαχος ο χρόνος και με το θάνατο και τη ζωή με αυταπάτες και με ψευδαισθήσεις των ρολογιών τους χτύπους υπονομεύει.. Κι όμως δεν θα λογοδοτήσουμε για τον αέρα, που αναπνεύσαμε κι έμοιαζε με γιορτή ούτε για τους αγώνες και το ξόρκισμα της ήττας θα κριθούμ

   Δρ Ευστράτιος Παπάνης https://psichologiagr.com Κάθε φορά που οι βασικές ανάγκες των παιδιών για ασφάλεια, στέγαση, ιατρική περίθαλψη, σίτιση, υγιεινή, ένδυση, φροντίδα, στοργή, προγραμματισμό της καθημερινότητας, εκπαίδευση, παιχνίδι, σεβασμό, εξάσκηση της υπευθυνότητας, κοινωνικοποίηση, καλλιέργεια των δεξιοτήτων του δεν καλύπτονται είτε εξαιτίας των οικονομικών συνθηκών είτε λόγω προβλημάτων των οικογενειακών δυναμικών ή της προσωπικότητας των γονέων, οι πιθανότητες παρέκκλισης αυξάνονται. Κάθε παιδί που θα χρειαστεί να διαπραγματευτεί την αγάπη και την αξία του ή θα πρέπει να αποδείξει κάτι για να τα κερδίσει, αποκτά συναισθηματικό έλλειμα με άμεσες συνέπειες για την αυτοεκτίμηση και την διαμόρφωση της προσωπικότητας του. Όταν το σύστημα δεν του παρέχει την αναγνώριση της μοναδικότητας του και τη σαφή δυνατότητα να ανελιχθεί, το σπρώχνει να αναζητήσει την ταυτότητα σε αλλότριες παρέες ή ομάδες, που θα στεγάσουν και θα εκμεταλλευθούν την τάση του να αφοσιωθεί και να υπακούσει Σε

Όσο εξοικειώνεσαι με το θάνατο, τόσο λιγότερο αντέχεις την καθημερινότητα. Κι όμως, αν οι άνθρωποι δεν χάνονταν, το κακό θα γινόταν αθάνατο στην οικουμένη. Επειδή κάθε ψυχή, όταν το σώμα εγκαταλείπει, το ζύγι της αγάπης μόνο παίρνει μαζί της, και πίσω στη γη αφήνει τα άσχημα όλα και τα ασήμαντα. Μα κυρίως γιατί, όταν εκλείπουν του χρόνου οι αυταπάτες, η ύβρις θεριεύει στους λογισμούς και στις καρδιές η έπαρση παντοτινή μοιάζει. Δρ Ευστράτιος Παπάνης https://psichologiagr.com Πολυχώρος Συμβουλευτικής Συμβουλευτικές Υπηρεσίες Ατομικές συνεδρίες και συμβουλευτικές παρεμβάσεις για θέματα τροποποίησης συμπεριφοράς, ζητήματα ψυχικής υγείας και αιτήματα αναδόμησης δεξιοτήτων.  Προκαλέστε και διαχειριστείτε την αλλαγή στη ζωή σας.  Παραδείσου 5, Αγία Παρασκευή Αττικής Διαδικτυακά για όλη την Ελλάδα και Κύπρο Κάντε κράτηση για διά ζώσης ή διαδικτυακό ραντεβού στο σύνδεσμο:  https://forms.gle/kTgYCb8gyUrdS6sk8 Υπεύθυνος: Δρ Ευστράτιος Παπάνης email: polyhoros@polyhoros.net Τηλ. 6980541390

Ευστράτιος Παπάνης https://psichologiagr.com Σαν νιώσουν τα νέφη πως επαναστατημένες ψυχές πολιορκούν τις πόρτες των παραδείσων, στήνουν εξέδρες ουράνιες και αναβαθμίδες αιθέριες με την Άναρχη ουσία πιο γρήγορα να τις ενώσουν. Κι εκείνες μια υπόσχεση δίνουν, λίγο πριν την κλίμακα ανέβουν πως με τη γη ετούτη οι λογαριασμοί τους δεν τελείωσαν, όσο υπάρχουν άνθρωποι και τόποι λατρεμένοι. Κι αν κάποτε κοιτάτε ψηλά και αινιγματικά τα σύννεφα σας φαίνονται, είναι γιατί εκείνοι, που σας καθόρισαν, αναπλάθουν τα σχήματα της αγάπης τους και τις νοηματοδοτήσεις της ύπαρξης σας. Πολυχώρος Συμβουλευτικής Συμβουλευτικές Υπηρεσίες Ατομικές συνεδρίες και συμβουλευτικές παρεμβάσεις για θέματα τροποποίησης συμπεριφοράς, ζητήματα ψυχικής υγείας και αιτήματα αναδόμησης δεξιοτήτων.  Προκαλέστε και διαχειριστείτε την αλλαγή στη ζωή σας.  Παραδείσου 5, Αγία Παρασκευή Αττικής Διαδικτυακά για όλη την Ελλάδα και Κύπρο Κάντε κράτηση για διά ζώσης ή διαδικτυακό ραντεβού στο σύνδεσμο:  https://forms.gle/kTgYCb8gy

Χριστούγεννα 1984 Ευστράτιος Παπάνης https://psichologiagr.com Στα χρόνια εκείνα τα παλιά τα Χριστούγεννα στα χωριά έλαμπαν από τις δεήσεις της ψυχής και λιγότερο από τους στολισμούς και από τη φωτοχυσία. Απέριττα σαν φάτνη, λίγο πιο γιορτινά από καθημερινότητα, αθέατα αλλά εκστατικά, σαν προσευχές τρεμάμενες, που μόνο ένα δάκρυ καυτό μαρτυρούσε την ουράνια πορεία τους προς το παιδίον το νέον, τον προ αιώνων Θεόν. Κάποιο δεντράκι στολισμένο μέσα στην παγωνιά των δρόμων, χνωτισμένοι ατμοί, που προσκαλούσαν το πολυπόθητο χιόνι, ματιές κλεφτές στα παράθυρα των σπιτιών με τις μυρωδιές και την προσμονή της γέννησης ενός Θεανθρώπου, τόσο οικείου και γνώριμου, όσο τα σκιρτήματα και οι καημοί των απλών ανθρώπων. Δεν ξέραμε τότε πως αυτός ήταν ο Παράδεισος, γιατί οι Θείοι Κήποι αποκάλυπταν το κάλλος τους μόνο τη στιγμή, που τους είχαμε οριστικά χάσει. Ήταν όμως η απώλεια γεμάτη απορία και απόγνωση, γιατί ποτέ δεν ακούστηκε το «πληθύνων πληθυνώ τα λύπας σου και τον στεναγμόν σου» και το «επικατά

 Κάθε φορά, που μια θλίψη διαπερνά τις χαραμάδες της ύπαρξης, καταλύοντας τους πύργους και τους προμαχώνες κάθε απαντοχής, αφήνει το αποτύπωμα της παντοτινό, σα μυρωδιά από τζάκι χειμωνιάτικο, που κυριεύει τον αέρα και τρυπά τις αισθήσεις.  Κι όταν αλώσει την καρδιά και το λογισμό, λίγο πριν,σαν οπτασία μιας χαραυγής περάσει, δίνει στους ρημαγμένους ανθρώπους τη χάρη να ξεκλειδώνουν κάθε ομορφιά, ως αντίδωρο του πόνου και της συμφοράς και της οδύνης.  Κι άλλος εξαργυρώνει με ποίηση και μελωδία τον καημό κι άλλος με αφήγηση και ιστορίες και αναπαραστάσεις.  Μα υπάρχουν κι εκείνοι οι σιωπηλοί κι εσωστρεφείς, που μπορούν επιτέλους με ενάργεια να δουν το κάλλος μέσα στην ασχήμια και την αρμονία μέσα στην απόγνωση και την απελπισία.  Δρ Ευστράτιος  Παπάνης  https://psichologiagr.com Φωτογραφία: Λήδα Παπάνη Πολυχώρος Συμβουλευτικής Συμβουλευτικές Υπηρεσίες Ατομικές συνεδρίες και συμβουλευτικές παρεμβάσεις για θέματα τροποποίησης συμπεριφοράς, ζητήματα ψυχικής υγείας και αιτήματα αναδόμησης δ

Δρ Ευστράτιος Παπάνης https://psichologiagr.com Η κατάθλιψη δεν έχει ποτέ ένα πρόσωπο.  Με Ύδρα Λερναία ομοιώθηκε, που μέσα σου για χρόνια κυοφόρησες, ενώ την είχες νιώσει να αναγεννιέται, να αναμορφώνεται και να τρέφεται με τις ανασφάλειες, τις ατολμίες και τις πίκρες, που απερίσκεπτα είχες περισυλλέξει. Μέδουσα, που υπέθαλψες, χωρίς να μπορείς να κοιτάξεις κατάματα, μην πετρώσεις τις ελπίδες σου. Σειρήνα, που τις χορδές της ευαισθησίας σου ανακάλυψε, για να παίξει τους πιο θρηνητικούς σκοπούς της δικής σου της ύπαρξης.  Πολλαπλές οι εκφάνσεις και οι μεταμφιέσεις της,  αθόρυβοι οι θίασοι και οι οιωνοί, που συνοδοιπορούσαν, μέχρι που η αναγνώριση και η αποδοχή της να έχει γίνει έλος δυσχερές και περίπλοκο, δίχως διαφυγή και ξέφωτα.  Γιατί ο καθένας υπομένει την ολόδικη του, προσωπική και ανεπανάληπτη κατάθλιψη, σαν Σίσυφος, που δεν προσδοκά πια την εξιλέωση καμιάς κορυφής και τη λύτρωση.  Είναι, λοιπόν, ορθότερο να μιλάμε για «καταθλίψεις» όχι μόνο γιατί οι καταστάσεις αυτές διαφέρουν

Δρ Ευστράτιος Παπάνης  https://psichologiagr.com Κάθε φορά, που έφευγε κάποιος που αγαπούσα, ξερίζωνε κι έκρυβε μαζί του ένα κομμάτι από μένα: λίγη ικμάδα από την ψυχή, τη διαύγεια του νου, τα απομεινάρια της υπομονής, και τα έκπληκτα όνειρα, που διαψεύστηκαν.  Τα έπαιρνε και τα σκορπούσε στα μονοπάτια της ξένης του πια ζωής, στα ερέβη του χαμού ή στα κακοτράχαλα του θανάτου του.  Κι άφηνε πίσω το γλυκόπικρο και ανεξίτηλο σημάδι του, από στιγμές ανάπηρες, από μνήμες στρεβλωμένες από αγέννητες δυνατότητες και επαίτες λυγμούς, που ορμούσαν και σφάδαζαν και μαίνονταν.  Μα περισσότερο οδυνηρά γίνονταν τα αδίστακτα, ορφανά συναισθήματα και η ανέστια θύμηση, που κάποτε μετάληψη ήταν και μέθεξη και τώρα οιμωγή, συντριβή και άλγος ανήκεστο.  Κι όταν τύχαινε να περνώ από τους τόπους της χαμένης αγάπης, τα κομμάτια περιμάζευα της ανεπίστρεπης ένωσης, σα λιτανεία πένθιμη, που πορευόταν ρυθμικά στα αδιέξοδα και στους μαιάνδρους της ύπαρξης.  Κι άλλοτε κείτονταν στις άκρες των δρόμων, ζώα παραδομέν

Δρ Ευστράτιος Παπάνης https://psichologiagr.com Να φοβάστε τις συμφορές, που ξεκινούν ως απλά και ασύνδετα γεγονότα, εκείνες, που δίχως να προμηνύονται, με απειλές, με οιωνούς, με σημεία και γεγονότα, ριζώνουν μέσα στους καιρούς, ενώ  είστε ανυποψίαστα γαλήνιοι και πλήρεις αισιοδοξίας και πλάνης.  Αυτές θεριεύουν με την ευτυχία σας, λιπαίνονται από τα σχέδια σας, στις λέξεις κρύβονται και στα χαρούμενα λόγια, περικυκλώνουν ανεπαίσθητα όσα αγαπάτε, εποφθαλμιούν τα δεδομένα σας, συνωμοτούν και ακροβολίζονται αθόρυβα και μοχθηρά, στοχεύοντας τη ζωή σας.  Με γενναιότητα και καρτερία ίσως τις ξεπεράσετε, μα ποτέ χωρίς απώλειες, ποτέ χωρίς να λείπει κάποιος ή κάτι στο τέλος.  Κι αν εμπειρίες και διδάγματα κερδίσατε, η καρδιά σας ήδη πάλλεται στους κραδασμούς των επόμενων πεπρωμένων.  Γιατί πια γνωρίζετε τη στιγμή, που θα υποκύψετε, με τη σοφία των ανυπέρβλητων ορίων, που σας καθορίζουν. Πολυχώρος Συμβουλευτικής Συμβουλευτικές Υπηρεσίες Ατομικές συνεδρίες και συμβουλευτικές παρεμβάσεις για θέ

Δρ Ευστράτιος Παπάνης https://psichologiagr.com 1. Δημιουργήστε περιβάλλοντα, καταστάσεις και συνθήκες για τα παιδιά σας, στις οποίες ξέρετε ότι θα κερδίσουν μικρές, αλλά αδιαμφισβήτητες επιτυχίες  2. Αναγνωρίστε τους το δικαίωμα να κάνουν λάθη, χωρίς να δεχτούν αναγκαστικά κριτική. Αλλά παράλληλα μάθετε τα να επιζητούν δίχως αρνητισμό την κριτική, που ξεκινά από την επισήμανση των καλών, πριν προχωρήσει στην ανάδειξη των σημείων, που επιδέχονται βελτίωση.  3. Μάθετε τα παιδιά σας να ισορροπούν ανάμεσα στην εξάρτηση, στην ένταξη σε ομάδες, στην αυτονομία και στην απομόνωση/αποξένωση/ μοναξιά. Το σημείο ισορροπίας των αντίρροπων αυτών δυνάμεων, αποτελεί την αρμονία για τη θεμελίωση της αυτοεκτίμησης  4. Εξασφαλίστε τους τη βεβαιότητα πως μπορούν να ελέγχουν, να οργανώνουν και να προβλέπουν τα γεγονότα τις ζωής τους  5. Δώστε τους πολλαπλές ευκαιρίες να δημιουργούν βαθιές φιλίες και κοινωνικούς δεσμούς στο σχολείο και έξω από αυτό, επειδή η αποδοχή από συνομηλίκους και η κοινωνική εμπιστ

 Ο λύκος, οι ύαινες και τα τρία γουρουνάκια Μια διήγηση για μεγάλα και μικρά παιδιά  Ευστράτιος Παπάνης  https://psichologiagr.com   Υπάρχει μια μέρα στο τέλος των δίσεκτων ετών, που τα παραμύθια λήγουν με απροσδόκητο, ακόμα και αντίστροφο τρόπο. Όχι αναγκαστικά καλό ή κακό, γιατί αιώνες τώρα ξέρουμε πως αυτά τα δυο, καταδότες των Θεών είναι, έτσι που, όταν έρχονται δήθεν ακάλεστα στους ζωντανούς, φέρνουν εκβάσεις περίεργες και συνέπειες απρόβλεπτες και μοίρες.  Συμβαίνει, λοιπόν, τότε ο κοντορεβυθούλης να γίνεται πανύψηλος, η Κοκκινοσκουφίτσα να φτάνει στη γιαγιά, κινδυνεύοντας από τα βόλια μονάχα του επίδοξου κυνηγού, ο καθρέφτης να σπάει σε χίλια κομμάτια, πριν ανακηρύξει την ομορφότερη, οι πέτρες με τις οποίες τα κατσικάκια γέμισαν την κοιλιά του κοιμισμένου λύκου να είναι αβύθιστες ελαφρόπετρες και το γοβάκι της Σταχτοπούτας, ανέλπιστα, να χωράει στο πόδι της μεγαλύτερης αδερφής!  Σε ένα τέτοιο παραμύθι κάποτε, και ενώ η εμβόλιμη μέρα του χρόνου είχε για τα καλά μπει, τα τρία γουρ