Ψυχολογικά Μυστικά

  Ευστράτιος Παπάνης https://psichologiagr.com Θυμάμαι τον πατέρα να με σηκώνει για να σε φιλήσω. Κι αργότερα στις μύτες των ποδιών ψηλώνοντας, να σε φτάσω πάσχιζα. Μόνος, χωρίς τη βοήθεια των μεγάλων, να ακουμπήσω τ’ ακρόχειλα στο περίγραμμά σου. Τα χέρια μου γαντζωμένα τρυγούσαν το βασιλικό, το τριαντάφυλλο και τη συμπόνια. Τα μάτια σου δέονταν την παράκλησή μου και τόσο γλυκιά μού φαινόσουν, που ποτέ δεν μπόρεσα να σου ψελλίσω παρά «σ’ αγαπώ». Με τις ιστορίες της ζωής σου καθόριζα τις στιγμές μου, το καλοκαίρι, την άνοιξη, το χειμώνα, το φθινόπωρο, τις διακοπές, το σχολείο, την εναλλαγή. Και χωρίς να το καταλάβω, με τις μεταβολές των καιρών ανεξίτηλα συνδέθηκες. Κι έγινες σύντροφος στην απόγνωση, στη θλίψη, στο μεγαλείο και στην ταπείνωση. Σε ονειρεύτηκα πολλές φορές. Ντυνόσουν ήχους, χρώματα, πρόσωπα, μουσικές, μνήμες. Έγινες μητέρα στη θέση όλων των μανάδων, πατρίδα που πάντα πύρωνε το νου, φίλη στις ξένες πολιτείες, απαντοχή στην απελπισία, έπαινος στην καταφρόνια, αχτίδα στο θαν