Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα Χριστούγεννα

Χριστουγεννιάτικα φωτάκια

Εικόνα
 Δρ Ευστράτιος Παπάνης Η Ψυχολογία με λόγια απλά Λίγοι μόνο το γνωρίζουν… Ίσως κάποια παιδιά και εκείνες οι ψυχές, που λίγο πριν πετάξουν, ντύνονται τα ρούχα της παιδικότητας, αποδιώχνοντας την οίηση και τα προσχήματα. Μερικοί λένε πως και οι μεγάλοι μπορούν να το νιώσουν, όταν βουτούν τις αισθήσεις τους στη φαντασία και στο κρυμμένο, αόρατο παράλογο, που διαφεντεύει τις λεπτομέρειες, και τις μασκαρεύει, κάνοντας τις να μοιάζουν με νόηση και πραγματικότητα. Μόνο σε αυτούς γίνεται προφανής η διαπίστωση πως οι άνθρωποι μπορούν να δουν τόσα χρώματα, όσα και τα συναισθήματα τους και να ακούσουν τόσους ήχους, όσες και οι λέξεις, που προφέρονται, όταν ξεγλιστρούν από τη λογική και αναβαπτίζονται στις λίμνες της καρδιάς ή του παράφορου. Όμως η πολύχρωμη οικουμένη και οι αρμονικές συγχορδίες της, που είναι τόσο διάφανη όλο το χρόνο, όσο καλυμμένοι και κρυφοί παραμένουν οι λογισμοί της καθημερινότητας, λένε πολλοί, πως τα Χριστούγεννα φανερώνεται σε όλους, καλούς και κακούς, επειδή εκείνες τις

Χριστούγεννα 1984

Εικόνα
Χριστούγεννα 1984 Ευστράτιος Παπάνης https://psichologiagr.com Στα χρόνια εκείνα τα παλιά τα Χριστούγεννα στα χωριά έλαμπαν από τις δεήσεις της ψυχής και λιγότερο από τους στολισμούς και από τη φωτοχυσία. Απέριττα σαν φάτνη, λίγο πιο γιορτινά από καθημερινότητα, αθέατα αλλά εκστατικά, σαν προσευχές τρεμάμενες, που μόνο ένα δάκρυ καυτό μαρτυρούσε την ουράνια πορεία τους προς το παιδίον το νέον, τον προ αιώνων Θεόν. Κάποιο δεντράκι στολισμένο μέσα στην παγωνιά των δρόμων, χνωτισμένοι ατμοί, που προσκαλούσαν το πολυπόθητο χιόνι, ματιές κλεφτές στα παράθυρα των σπιτιών με τις μυρωδιές και την προσμονή της γέννησης ενός Θεανθρώπου, τόσο οικείου και γνώριμου, όσο τα σκιρτήματα και οι καημοί των απλών ανθρώπων. Δεν ξέραμε τότε πως αυτός ήταν ο Παράδεισος, γιατί οι Θείοι Κήποι αποκάλυπταν το κάλλος τους μόνο τη στιγμή, που τους είχαμε οριστικά χάσει. Ήταν όμως η απώλεια γεμάτη απορία και απόγνωση, γιατί ποτέ δεν ακούστηκε το «πληθύνων πληθυνώ τα λύπας σου και τον στεναγμόν σου» και το «επικατά