Χριστούγεννα 1984
Χριστούγεννα 1984 Ευστράτιος Παπάνης https://psichologiagr.com Στα χρόνια εκείνα τα παλιά τα Χριστούγεννα στα χωριά έλαμπαν από τις δεήσεις της ψυχής και λιγότερο από τους στολισμούς και από τη φωτοχυσία. Απέριττα σαν φάτνη, λίγο πιο γιορτινά από καθημερινότητα, αθέατα αλλά εκστατικά, σαν προσευχές τρεμάμενες, που μόνο ένα δάκρυ καυτό μαρτυρούσε την ουράνια πορεία τους προς το παιδίον το νέον, τον προ αιώνων Θεόν. Κάποιο δεντράκι στολισμένο μέσα στην παγωνιά των δρόμων, χνωτισμένοι ατμοί, που προσκαλούσαν το πολυπόθητο χιόνι, ματιές κλεφτές στα παράθυρα των σπιτιών με τις μυρωδιές και την προσμονή της γέννησης ενός Θεανθρώπου, τόσο οικείου και γνώριμου, όσο τα σκιρτήματα και οι καημοί των απλών ανθρώπων. Δεν ξέραμε τότε πως αυτός ήταν ο Παράδεισος, γιατί οι Θείοι Κήποι αποκάλυπταν το κάλλος τους μόνο τη στιγμή, που τους είχαμε οριστικά χάσει. Ήταν όμως η απώλεια γεμάτη απορία και απόγνωση, γιατί ποτέ δεν ακούστηκε το «πληθύνων πληθυνώ τα λύπας σου και τον στεναγμόν σου» και το «επικατά