Ψυχολογικά Μυστικά

  Ευστράτιος Παπάνης papanis@papanis.com Με τον ερχομό στη γη ζυγίζεται το μερτικό του πόνου, που σου αναλογεί, για να τον κουβαλήσεις στη ζωή σου. Χωρίς αυτόν δεν έχει τροφή η ψυχή και ο νους τις αλήθειες να δει δεν μπορεί, ώστε να ξεχωρίσει τα πολύτιμα από τα ανώφελα. Είναι κατάδικό σου το φορτίο κι αλίμονο, αν επιχειρήσεις να απαλλαγείς με ικεσίες, αδιαφορία, άγνοια, πονηριά ή δειλία. Το άλγος να απαλύνεις μπορείς, αν μάθεις να ελαφραίνεις τον καημό, όσων το έχουν ανάγκη, αν την παραμυθία χαρίζεις, όταν η απελπισία αποκρύπτει κάθε διαφυγή. Θα μετουσιώσεις τον πόνο, μόλις θελήσεις τη θλίψη του κόσμου να άρεις, θα τον βαθύνεις, όταν θα κλαις τις αυγές για των ανθρώπων τα πεπρωμένα, θα συμφιλιωθείς, επειδή θα τον βρεις στα υλικά, με τα οποία φτιάχτηκε η ύπαρξη σου. Γιατί πόνος είναι ο εαυτός σου. Και κατάματα κάποτε θα τον κοιτάξεις, μέχρι να γίνει το απροσμάχητο φυλακτό, που θα καταλύει το φόβο του θανάτου. Δεν έχει σχήμα ο πόνος ούτε βάρος ούτε όγκο ή χρώμα. Οι περιστάσεις τον αναπλά

Δρ Ευστράτιος Παπάνης Η Ψυχολογία με λόγια απλά Όταν νιώθεις την απρόσμενη, ανοίκεια θλίψη, το πορφυρό εκείνο βασίλεμα της ομορφιάς, καθώς στο πένθος δύει, Όταν καταρρέει ο λογισμός σε επώδυνους, μα σαν θυμιάμα ευωδιαστούς ουρανούς, που στην επήρεια τους σε αιχμαλωτίζουν, Με ελευθερίας αντάλλαγμα την ψυχή και τα ενδόμυχα σου ως ελάχιστα λύτρα, Και κλαις γιατί δε θα σε χωράνε τα γήινα , μόλις ο εαυτός κατασπαράξει τα στεγανά και τα πολύτιμα όρια σου, Όταν σπαρταράς ενώ το δάκρυ αναβλύζει, όχι σαν παλιάς αιμάσσουσας αγάπης θυσιαστήριο, μα σαν ήλος που καραδοκεί, το σθένος σου να αποκαθηλώσει, Τις αυγές που ξυπνάς και σε διυλίζει, χειμωνιάτικης το ψύχος μέρας, το άλγος των ανθρώπων, όσο κι αν αστόχαστα το υιοθέτησες, Τότε οφείλεις να γράψεις έστω έναν στίχο ή μιας θεατρικής παράστασης την πρώτη λέξη. Αφού πια ξέρεις να σφαδάζεις με τον οξύ της πρώτης δημιουργίας πόνο. Ατομικές Συνεδρίες Συμβουλευτικής: Κλείστε ραντεβού https://www.polyhoros.net/p/blog-page.html Ακαδημίες Ψυχολογίας. Εγγρα

 Δρ Ευστράτιος Παπάνης Η Ψυχολογία με λόγια απλά Με τον ερχομό στη γη ζυγίζεται το μερτικό του πόνου, που σου αναλογεί, για να τον κουβαλήσεις στη ζωή σου. Χωρίς αυτόν δεν έχει τροφή η ψυχή και ο νους τις αλήθειες να δει δεν μπορεί, ώστε να ξεχωρίσει τα πολύτιμα από τα ανώφελα. Είναι κατάδικό σου το φορτίο κι αλίμονο, αν επιχειρήσεις να απαλλαγείς με ικεσίες, αδιαφορία, άγνοια, πονηριά ή δειλία. Το άλγος να απαλύνεις μπορείς, αν μάθεις να ελαφραίνεις τον καημό, όσων το έχουν ανάγκη, αν την παραμυθία χαρίζεις, όταν η απελπισία αποκρύπτει κάθε διαφυγή. Θα μετουσιώσεις τον πόνο, μόλις θελήσεις τη θλίψη του κόσμου να άρεις, θα τον βαθύνεις, όταν θα κλαις τις αυγές για των ανθρώπων τα πεπρωμένα, θα συμφιλιωθείς, επειδή θα τον βρεις στα υλικά, με τα οποία φτιάχτηκε η ύπαρξη σου. Γιατί πόνος είναι ο εαυτός σου. Και κατάματα κάποτε θα τον κοιτάξεις, μέχρι να γίνει το απροσμάχητο φυλακτό, που θα καταλύει το φόβο του θανάτου. Δεν έχει σχήμα ο πόνος ούτε βάρος ούτε όγκο ή χρώμα. Οι περιστάσεις το