Η φενάκη της υπεραισιοδοξίας: η τοξική θετικότητα και οι επίπλαστες θετικές δονήσεις
Δρ Ευστράτιος Παπάνης
Διαχειριστείτε τη σκοτεινή σας πλευρά, αλλά μην αρνηθείτε την ύπαρξη της.
Η ευτυχία και η δυστυχία είναι συλλογικό και κοινωνικό φαινόμενο και όχι ευθύνη αποκλειστική του καθενός.
Όσοι από σας, μέσα σε μία έκρηξη αφέλειας, ναρκισσισμού, άκριτης αποδοχής εντυπωσιακών φληναφημάτων ή υπεραισιοδοξίας, σπεύσατε να αποδεχθείτε το θέσφατο ότι το σύμπαν σταματά τη διαστολή και αναδομεί τις θεμελιώδεις δυνάμεις του, για να συνωμοτήσει υπέρ σας, μάλλον πέσατε θύματα μιας νέας μάστιγας της εποχής, που αποτελεί παράλληλα τη φιλοσοφική λίθο κάθε τηλεοπτικού, πλην ανεπαρκούς ψυχολόγου, συμβούλου ή προπονητή ζωής: Της θετικής τοξικότητας.
Με άλλα λόγια παρασυρθήκατε από την ψευδή, αυθαίρετη και αξιωματική υπεργενίκευση ότι, εφόσον η σκέψη και η διάθεση επικεντρωθούν στην ευνοϊκή έκβαση, τότε η ροή, η αιτιότητα ,αλλά και η τελονομία των γεγονότων θα στραφεί υπέρ σας.
Κι αν κατακλυστήκατε από αποφθέγματα αποστομωτικά σαν δόγματα και αν εκνευριστήκατε από παροτρύνσεις κοινότυπες, οι οποίες με βεβαιότητα διατείνονται ότι ουδέν κακόν δεν υπάρχει αμιγές αγαθού, που ομνύουν πως όλα γίνονται για κάποιο σκοπό και υπερθεματίζουν ότι κάθε εμπόδιο καταλήγει σε καλό, τότε ίσως αναρωτιέστε γιατί αυτή η προτεινόμενη στωικότητα δεν μεταβάλλει άρδην τις επιφυλάξεις σας, αλλά επιτείνει την αγωνία σας και επιβεβαιώνει τις ενστάσεις σας.
Και όταν η πεμπτουσία της θετικής ψυχολογίας συχνά παραχαράσσεται από εκλαϊκευτικές, πλην ανάλαφρες ερμηνείες, που ωθούν σε διαστρεβλωμένη αλλά χαρωπή προσέγγιση της πραγματικότητας και σε επιφανειακά συναισθήματα, τότε είναι βέβαιο πως η απόκλιση απο το ρεαλισμό και την αυτογνωσία θα έχει βαρύ τίμημα.
Όχι, δεν υπάρχει πάντοτε φωτεινή πλευρά στην ανεργία. Υπάρχουν μόνο τεχνικές, που διδάσκονται, ενδυνάμωση που κατακτιέται, ώστε να βρει κάποιος δουλειά και εμβριθής συμβουλευτική διαδικασία, για να διαχειριστεί ο άνεργος τις ανασφάλειες και να προβάρει τα προτερήματα ή τις ατέλειες του. Όσο κι αν η κατάθλιψη παραλύει, άλλο τόσο η πλαδαρή και ευδιάθετη αντιμετώπιση αποπροσανατολίζει ή καθηλώνει.
Δεν υφίστανται ωραιοποιημένες εναλλακτικές στο διαζύγιο. Πένθος είναι η απώλεια κάθε αγαπημένου, ακόμα κι αν έλαβε συγκρουσιακή χροιά η συμβίωση. Η φυσιολογική αντίδραση είναι η θλίψη, το κενό και η αμφιβολία για τη διαχείριση της νέας κατάστασης. Τα υποστηρικτικά δίκτυα και όχι οι επιδερμικές νουθεσίες θα εγκαθιδρύσουν την πραγματική αλλαγή.
Φυσιολογικός ο θρήνος όταν πεθαίνουν οικεία πρόσωπα και οι κλυδωνισμοί της αυτοεκτίμησης στο κατώφλι της απόρριψης. Αποδεκτός και ο δισταγμός μπροστά στα σημάδια, με τα οποία στιγματίζει την ρώμη μας ο χρόνος.
Αφεθείτε με μέτρο, κριτική ικανότητα και με την αρωγή των ειδικών ή των αγαπημένων στα πραγματικά σας συναισθήματα, επειδή το αναπόδεικτο σύνθημα πως η ευτυχία είναι επιλογή ρίχνει το βάρος και την ευθύνη της δυστυχίας σε σας, ενώ μάλιστα προσπαθείτε να πλεύσετε με ταχύτητα και τεχνική πέρα από τις συμπληγάδες του βίου σας.
Μην ενδίδετε σε εκείνους, που αστόχαστα σας ζητούν μετά το πρωινό ξύπνημα να αποφασίσετε εάν σήμερα θα είστε ευτυχείς ή δυστυχείς.
Μην γίνετε κι εσείς οι ανυποψίαστοι ένοχοι μιας ευδαιμονιστικής και αίολης θεώρησης, που υπεροπτικά συνδέει την ικανοποίηση, την ποιότητα ζωής και την αρμονία με την ατομική δυναμική και την προσωπική μόνο αξία.
Διαχειριστείτε τη σκοτεινή σας πλευρά, αλλά μην αρνηθείτε την ύπαρξη της.
Η ευτυχία και η δυστυχία είναι συλλογικό και κοινωνικό φαινόμενο και όχι ευθύνη αποκλειστική του καθενός.
Η θετικότητα, επομένως, αναφέρεται όχι μόνο στην εσωτερίκευση του περιβάλλοντος και του κόσμου μας, αλλά κυρίως στα συναισθήματα, που προβάλλουμε στους υπόλοιπους, τα οποία πρέπει να επεκταθούν δίχως αυταπάτες, ώστε να τους περικλείσουν.
Η τοξική θετικότητα και η πεισματική αλλαγή των “mindset” προς την μόνιμη αισιοδοξία
- Παραγνωρίζει ενδεχομένως αυθεντικά και άκρως ανθρώπινα συναισθήματα ανασφάλειας, αγωνίας, αμφιβολίας, χαμηλής αυτοεκτίμησης, ανεπάρκειας κλπ
- Ίσως δεν αξιολογεί ρεαλιστικά τις καταστάσεις και τα εμπειρικά, πραγματιστικά στοιχεία των περιστάσεων.
- Δημιουργεί ενοχές για κάθε απογοήτευση και χρεώνει τη δυστυχία ως προσωπική επιλογή
- Παρακωλύει την προσωπική ανάπτυξη και διαστρεβλώνει την αυτογνωσία, η οποία περνά μέσα από την αποδοχή και σταδιακή μεταβολή των αρνητικών χαρακτηριστικών.
- Δημιουργεί προβλήματα στις διαπροσωπικές σχέσεις, επειδή υποθάλπει πλαστές παραδοχές και υποβαθμίζει οτιδήποτε μη αισιόδοξο. Έτσι αδυνατούμε να συμπάσχουμε και να συμπαραταχθούμε με την οικουμένη!!
- Αγνοεί το δεδομένο ότι το θυμικό έχει τεράστιο ρεπερτόριο και μπορεί να αισθανθεί ταυτόχρονα πλειάδα συναισθηματικών αποχρώσεων
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου